سوء تفاهمی به نام بختیار؛ ستاره‌ای که نیست

ساعت24- بختیار رحمانی یکی از معماهای این فصل ترکیب استقلال است. اولین خرید تابستانی استقلال برای لیگ برتر شانزدهم که با سر و صدای فراوان به استقلال پیوست اما به اندازه این هیاهوها و البته مبلغ قراردادش نتوانسته در استقلال بدرخشد و خود را نشان دهد.

انتقال رحمانی به استقلال و مطرح‌شدن نام کاوه رضایی در جریان همین قرارداد، هیاهوی زیادی در فوتبال ایران به راه انداخت. تصور می‌شد تیم منصوریان با خرید یکی از شاه‌ماهی‌های نقل و انتقالات؛ فقدان خلاقیت در خط هافبک را کاملا جبران کند اما شماره 7 تازه‌وارد آبی‌ها شروع ناامیدکننده‌ای در این باشگاه رقم زد. یک نمایش گنگ و محو که هرگز درست نشد. نیم‌فصل لیگ برتر فوتبال ایران به پایان رسید و درخشش بختیار در استقلال آغاز نشد.
در توصیف وضعیت بختیار رحمانی هافبک استقلال از واژه افت استفاده می‌شود؛ افت بختیار رحمانی. واژه افت در مورد بازیکنانی به کار گرفته می‌شود که به عنوان ستاره به تیمی آمده‌ و در یک دوره کوتاه نمی‌توانند در حد و اندازه‌های خود ظاهر شوند. آیا در مورد بختیار رحمانی هم می‌توان از واژه افت استفاده کرد؟
واقعیت این است که بختیار رحمانی فصل بدی را در تراکتورسازی گذراند. او جزو بازیکنانی بود که هم خودش و هم سکوهای تراکتور روزشماری می‌کردند تا دوران سربازی‌اش در جمع سرخپوشان تمام شده و از تبریز راهی شود. خیلی‌ها بازی‌های ضعیف او در ترکیب تراکتورسازی را به سرباز بودن و نگرفتن پول خوب و انگیزه نداشتنش ارتباط می‌دادند. در آنجا کسی از افت هافبک اسم و رسم دار سرخپوشان تبریزی نمی‌گفت. بحث‌ها و حاشیه‌ها حول و حوش کم‌کاری و بی‌انگیزگی می‌گذشت. با این تفاوت که در تیمی مثل تراکتورسازی وضعیت فنی بختیار رحمانی چندان به چشم نمی‌آمد و این گل‌ها و پاس‌گل‌های گاه و بی‌گاهش بود که رسانه‌ای می‌شد و سروصدا می‌کرد. سروصدایی که باعث شد تا استقلال بخواهد گوی سبقت را از رقیبانش برباید و حضور بختیار در این تیم را حتی پیش از پایان فصل گذشته قطعی کند. با شروع فصل اما مشخص شد که نیازی به عجله نبوده. بحثی از کم‌کاری و بی‌انگیزگی هم نبوده.
بختیار استقلال همان بختیار تراکتورسازی است. اگر فکر می‌کنید که رحمانی در ترکیب استقلال دچار افت شده، نگاهی به آمار فصل‌ گذشته‌اش بیندازید. او با پیراهن تراکتورسازی تا نیم‌فصل هم فقط یک پاس گل داده بود دقیقا مثل استقلال که یک پاس گل مقابل صنعت‌نفت آبادان داد. تنها تفاوت در سه گل است. او در دو بازی برای تراکتور سه گل زد و دیگر هیچ. البته او در تراکتورسازی حدود 90 دقیقه بیشتر از استقلال بازی کرده بود. اگر قرار باشد بختیار رحمانی برای نیم‌فصل دوم هم کم و بیش مشابه نیم‌فصل دومش در تبریز باشد، نباید انتظار زیادی از او داشت. او فصل گذشته نیم‌فصل دوم 2 پاس گل داد و 2 گل زد.
فصل قبل از آن هم که این بازیکن به دلیل محرومیت از فوتبال دور بود و فصل درخشش او را در فولادی که قهرمان شد می‌دانند. در آن فصل بختیار رحمانی بهترین فصل فوتبالی‌اش را گذراند و یکی از ستون‌های اصلی فولاد برای قهرمانی بود و اسمش را به صورت جدی در فوتبال ایران مطرح کرد اما در آن فصل هم از نظر آماری نمی‌توان آمار او را خارق‌العاده دانست. در رویایی‌ترین فصل بختیار رحمانی و فولاد او توانست با 5 گل و 5 پاس گل فصل را به پایان برساند. از کنار هم قرار دادن این آمار شاید بتوان به یک نتیجه رسید. افت را از کنار نام بختیار رحمانی حذف کرد و منتظر اوج‌گیری او نبود. او در این دو، سه فصل اخیر همین بوده. یک بازیکن متوسط با سروصدای زیاد.
نمایش بختیار در استقلال؛ شاید نماد قابل تجسمی از پروژه علی‌منصور در این باشگاه باشد.
پروژه‌ای با دورنمای جذاب که به واقعیت نزدیک نبود اما با این وجود سقوطش قابل پیش‌بینی به نظر نمی‌رسید. سرمربی جوان استقلال تلاش زیادی به خرج داد تا همه راه‌های ممکن برای بازگرداندن بختیار به شرایط ایده‌آل را امتحان کند. از تعویض در جریان مسابقه تا نیمکت‌نشینی و از انتقاد تا ستایش. خارج کردن نام بختیار از فهرست 18 نفره باشگاه؛ آخرین حربه علی‌منصور برای بختیار است. مردی که یک روز اصرار داشت زیر قرارداد سنگین‌اش با استقلال را تنها با جوهر آبی امضا کند؛ حالا پشت سد قلم قرمز سرمربی تیم باقی ماند. او در هفته آخر بدون مهره بازیساز خط هافبک، به استقبال یکی از مهم‌ترین مسابقه‌‎های تمام زندگی‌‎‌اش رفت و مزد اعتمادش به بازیکنان جوان را گرفت. نمایش استقلال در برابر سپاهان، شاید بختیار را برای مدت بیشتری دور از ترکیب نگه دارد. البته به شرطی که در شروع نیم‌فصل دوم نام سرمربی استقلال هنوز منصوریان باشد.

ایران ورزشی